131 Inwoners, 55 huishoudens en 82 huizen. Dus eigenlijk vergelijkbaar met het belendende dorp Remoiville. Ook hier 60% boerenbedrijf. Het dorp kenmerkt zich door de 2 kastelen: de feodale ruïnes achter de kerk en het chateau d’Imécourt.
Feodale Kasteel
Van het oorspronkelijk feodale kasteel, is er nog een toren en een muur, die werd geflankeerd door vier hoektorens en omgeven door diepe grachten gevoed door de rivier. Naast zijn defensieve functie is er de woonfunctie. Aan de binnenkant ziet men de aanwezigheid van een open haard en banken onder de ramen. Deze resten dateren uit de dertiende of veertiende eeuw, maar de eerste vermelding van een kasteel, gebouwd door graaf Thibaut I van Bar, komt al uit de late twaalfde eeuw. Vervolgens wordt de heerschappij van Louppy verdeeld tussen verschillende families tot de komst van Pouilly familie in de zestiende eeuw.
17e eeuw Kasteel
Een klein dorp dat een groot imposant 17de eeuw kasteel herbergt. Dit kasteel diende als verblijfplaats van Lodewijk de 14de tijdens het beleg van Montmédy in 1657. Het kasteel is privé bezit en kan dus alleen aan de buitenkant bewonderd worden. In de zomer zijn er rondleidingen in de tuin, langs de orangerie, de duiventil en de kapel. De bijzonderheid van het kasteel is de aanwezigheid van de vele portals gesneden met veel finesse die mythologische scènes vertegenwoordigen en vooral veel wapenschilden van de familie van Imécourt. Het kasteel behoort nu tot VASSINHAC Imécourt.
In de zomer zijn er rondleidingen in de tuin, langs de orangerie, de duiventil en de kapel. Doen!!!
Lavoirs
Het voormalige lavoir (wasplaats) van het kasteel werd gevoed met water dat met behulp van een hydraulische systeem werd opgepompt. Het aangrenzende lavoir werd gebruikt door de dorpelingen die het water (reeds vervuilde water!) omleidden naar het lavoir genaamd de hermitage. Te vinden aan het laatste pad voor de brug richting Stenay. Een ruïne met 2 bassins aan de voet van de begraafplaats en kapel Madeleine. Een derde lavoir werd gebouwd in de rue de Bourget, direct aan de Loison. Het cultureel erfgoed van de lavoirs dateert uit het midden van de negentiende eeuw. Onder Napoleon III werd op 3 december 1851 door het Parlement een wet aangenomen dat een bedrag van 600.000 Frank vrijmaakt voor de bouw van openbare wasplaatsen.
Verder lezen over de wasplaatsen in het noorden van de Meuse op de website: /www.moulinlecygne.com/lavoir
L’église de la Madeleine
Adam Menthon, kanunnik van de collegiale kerk Sainte Madeleine in Verdun, heeft deze kerk gesticht buiten de stadsmuren. Verschillende hypotheses verklaren de bijzondere locatie zoals het bestaan van een hermitage, zoals blijkt uit de wasplaats aan de voeten van de kerk/begraafplaats, bekend als de Hermitage. Het schip dateert uit de elfde eeuw, gezien de romaanse openingen en werd vervolgens in de zestiende eeuw verlengd met een nieuw gewelfd koor. De bijzonderheid van deze kerk is vooral het altaarstuk daterend uit de late vijftiende eeuw een van de mooiste voorbeelden in de regio bekend. In 1840, op verzoek van graaf Charles Theodore Gideon Wassinhac (zie ook huidige eigenaar kasteel), werd een grafkapel gebouwd met opening naar het koor, om hun familieleden te begraven.
De kerk is versierd met fresco’s, beeltenissen van de opstanding en de verschillende apostelen, eveneens vinden we de stichter van de kapel en alle wapenschilden van de heren van Louppy, van oorsprong tot aan de revolutie. Rondom de kerk de begraafplaats.
Opvallend is de rij bomen die een oprit veronderstellen links naast de ingang van de kerk/begraafplaats. Een ‘grimpette’? Een klim naar de begraafplaats die oorspronkelijk werd gebruikt door de parochianen. Te vergelijken met het kerkhof in Marville. De grimpette begint naast de wasplaats aan de voet van de heuvel.
Tussen de wasplaats en het lavoir bevind zich een stuk overwoekerd terrein met deels een oude ruïne. Zou dat de hermitage geweest kunnen zijn?
L’église Saint-Martin
De kerk van St. Martin, neoromaanse stijl rn gelegen op het dorpsplein, is gebouwd op de ruïnes van het oude kasteel en heeft de vorm van een Latijns kruis met drie schepen met een vooruitstekende transept eindigend met driezijdige bed. De grootte en het volume van de kerk is een verrassend contrast met de omliggende dorpen en kan worden verklaard door de grote populatie van de periode, die meer dan 500 inwoners in de negentiende eeuw bereikte. De kerk werd ingezegend in 1878. Nadat de ruwbouw voltooid, werd besloten om een loterij en een abonnement op het meubilair te financieren, operatie die niet alleen deelgenomen Lorraine, maar ook vele Franse departementen en steden te lanceren België en het Groothertogdom Luxemburg. Binnen in de kerk, naast het neoromaanse interieur, een reeks van gebrandschilderd glas houdt de herinnering van de oudste families in het dorp levende, in het bijzonder van VASSINHAC Imécourt.
