Martesfoina, een roofdier.
Een steenmarter in de tuin is niet altijd een plezier, maar wel een interessant beest. Een volwassen steenmarter is tussen de 40 en 50 centimer lang, met relatief korte poten. De staart in ongeveer 25 centimer lang. Steenmarters zijn bruin van kleur met een (grijs)witte vlek op hun keel en borst. Mannelijke steenmarters wegen 1,5 tot 2,0 kilo, vrouwtjes wegen 0,7 tot 1,7 kilo.
Steenmarters hebben een heel eigen ‘huppelende’ manier van lopen. Ze kunnen goed klimmen en sprongen tot 1,5 meter hoog maken.
Ook zijn steenmarters erg flexibel en kunnen ze kleine gaten (5 tot 7 centimer in doorsnee) kruipen. Steenmarters leggen uitwerpselen van 4 tot 8 centimeter lang en 0,5-1,5 centimeter dik. Dit lijken ‘worstjes’ met een gedraaide punt, vaak in de vorm van een vraagteken. Vaak zijn er nog pitten van steenvruchten in zichtbaar.
Zijn voorliefde voor steenachtige biotopen en schuilplaatsen, zoals steengroeven, rotsige hellingen en ook gebouwen, gaven dit roofdier zijn naam. Net als de boommarter komt de Steen marter in gemengde bossen en bosranden voor, maar daarnaast ook in volkomen bosloze gebieden. Hij voelt zich vooral thuis op boerenerven waar de landbouw nog min of meer kleinschalig wordt bedreven, met oude schuren, heggen en geriefbosjes.
In de natuur eten steenmarters vooral vlees (kikkers, muizen, ratten, eekhoorns), aangevuld met vruchten en eieren. Als de steenmarter naar de steden en dorpen trekt (wat steeds vaker gebeurt) dan eet de steenmarter ook rondslingerend afval en knaagt aan de kabels in de auto. Ook valt de steenmarter soms kippen, konijnen of andere kleine huisdieren aan.
Hoewel hij dicht in onze nabijheid kan wonen, leidt dit nachtdier zo’n verborgen leven, dat hij vaak pas wordt opgemerkt als hij in een kippen- of duivenhok heeft huisgehouden, of de eendeneieren heeft verorberd en de eierschalen heeft achtergelaten. Overdag zoeken ze vaak een rustige plek op, wisselend zijn dat in de zomer, hopen takken, greppels en holle bomen. In winter zijn spouwmoren, funderingen, zolders, kelders en schuren favoriet. Wanneer de steenmarter actief is blijft hij graag in de beschutting. Hij loopt niet graag op open terrein maar verplaatst zich lang bosjes of gebouwen. Ook worden steenmarters waargenomen in dakgoten, langs regenpijpen, in funderingen en in schuren.
Zijn belangrijkste vijand is de mens, maar tegelijkertijd weet hij zich in diens omgeving beschermd tegen zijn natuur lijke vijanden. Officieel mag hij in een aantal landen niet meer zonder vergunning worden bejaagd. Er zijn echter maar weinig mensen die een marter in hun omgeving dulden, zodat veel dieren clandestien worden gedood. Per jaar is er één worp van twee tot zeven jongen, die na drie maanden zelfstandig zijn en dan een eigen territorium zoeken.
De Steenmarter is in de vrije natuur moeilijk van de boommarter te onderscheiden. Het meeste houvast geven nog de lichtere snuit van de Steenmarter en het. feit dat bij deze soort de oren nauwelijks boven de kop uitsteken.
Maten: lichaamslengte 40-50 cm; staartlengte 24-28 cm: gewicht 1 .5-2 kg
Biotoop: gemengde bossen en menselijke bewoning met veel schuilplaatsen
Voortplanting: paring in de zomer; draagtijd 9 maanden (incl. lange kiem rust); werptijd april/mei; jaarlijks 1 worp van 4 (2-7) jongen
Bijzonderheden: vaak in gebouwen (cultuurvolger)
Foto: Wikepedia, fotograaf – Bohuš Číčel – Navasrky, Czech Republique
Bron: Wikepedia
