Een plaats van rust en bezinning, van verbazingwekkende schoonheid,  een plaats van verwondering en bewondering.

Saint-Rouin (oorspronkelijk Chrodingus of Rondingus genaamd) was een Ierse missionaris die in de 6de eeuw naar het Europese vasteland werd gestuurd om de christelijke boodschap uit te dragen. In de Argonne vond hij op een dominerende heuvel een ideale site om zich te vestigen. Dat was op de plaats waar nu Beaulieu-en-Argonne ligt, toen nog verlaten.
De lokale krijgsheer Austresius verjoeg hem echter. Na een reis naar Rome keerde Saint-Rouin terug naar de Argonne. Hij vestigde een klooster dit maal met de steun van Austresius nadat die op Sint-Rouin een beroep deed bij een ziekte in zijn familie.

 

Over de eeuwen heen stonden op deze vreedzame plek talloze kapellen. Kluizenaars kwamen en gingen. Bij de Franse Revolutie werd rond 1790 alles verbeurd verklaard.

Het klooster floreerde snel. Bij het einde van zijn leven trok Saint-Rouin zich echter terug in een vallei in de buurt van Beaulieu-en-Argonne, de huidige plaats van de hermitage. Na zijn dood werd het oord een bestemming voor pelgrims. Aan het water van de bron werden miraculeuze krachten toegeschreven.

Het duurde tot de helft van de 19de eeuw vooraleer er weer een pelgrim in St Rouin verbleef en de gebouwen weer werden hersteld. In 1946 was de kapel echter zo vervallen dat deze dreigde in te storten.

De huidige kapel dateert uit 1954-61 en werd gebouwd door de architect Père Rayssiguier Révérend, geïnspireerd op de ideeën van Le Corbusier. Een betonnen constructie, kubusvormig op heipalen met een centraal gelegen altaar,
De glasramen die het koude beton een warmere ziel geven werden ontworpen volgens de tekeningen van een 8-jarig Japans meisje Kimié Bando. Het hoofdgebouw is nu een huis dat vooral ter beschikking staat van retraites. De laatste 2 kluizenaars en de Abt Hannequin zijn aan de voet van de kapel begraven.
De hermitage staat sinds 1994 op de nationale Monumentenlijst.

Grand Randonnée 14 loopt langs de hermitage.