Ten zuidwesten van Bréhéville ligt een kamp, een geheim kamp. Een voormalig kamp uit de Tweede Wereldoorlog, overdekt met klimop en maagdenpalm.
Lange tijd vergeten, verborgen en verlaten. Ook de locale bevolking had geen of weinig informatie over dit voormalige kamp.
Na de Tweede Wereldoorlog werd in het kamp en de omgeving vooral veel munitie gevonden, waardoor het vermoeden ontstond dat het kamp een munitieopslagplaats was geweest. Niets is echter minder waar.
Recentelijk werd de ware aard onthuld. Het kamp bij Bréhéville was een geheimgehouden radarstation, onder de naam ‘Drache’ (draak), type Stellung Ordnung 2. Langs de gehele linie werden er door de Luftwaffe radars opgesteld om het luchtruim te bewaken. Een systeem van luchtverdediging onder de codenaam ‘Himmelbett ‘.

Het kamp werd op 20 juni 1944 in gebruik genomen en de exacte locatie werd niet bekend gemaakt. Drie radars werden geplaatst. Twee van het type Würzburg en 1 van het type Freya. De radars werden buiten het kamp op 300-400 meter afstand op funderingen geplaatst.

Het kamp werd bewoond door 300-400 soldaten, merendeels technici voor bediening en onderhoud van de radars.
Eén van de grootste problemen van deze kampen was de watervoorziening. Per definitie hoog gelegen waren er bijna geen natuurlijke bronnen beschikbaar en toch had men veel water nodig voor het leven van 400 soldaten. Ook was er een groter brandgevaar met de vele elektrische installaties. Er werd gebruik gemaakt van tanks in de naburige dorpen en in het kamp zelf was een waterreservoir bekend onder de naam ‘zwembad ‘. Waarschijnlijk werd het reservoir niet alleen gebruikt voor drinkwater, toilet en de was. Het bazin met trapje is nog duidelijk zichtbaar. Direct naast het ‘zwembad ’ lag het operationele hart van het kamp. Sporen van de bakstenen muur van het T-vormige gebouw zijn nog zichtbaar.
Bij binnenkomst van het kamp stuit u op betonplaten, waarschijnlijk gebruikt als parkeerplaats voor de militaire voertuigen.
Iets verder naar achteren ligt het zwembad. Wanneer u het kamp verder op gaat ligt rechts de beschermende muur voor het T-gebouw, het operationele hart van het kamp. Links de schuilbunkers met de trappen naar beneden.
Restanten van de twee kazernes zijn nog terug te vinden. Eén kazerne was bestemd voor de ambtenaren en technici, de andere (grotere) voor de troepen. Hoe de manschappen leefden en op welke wijze de dagen verliepen is onbekend. De kampen van het project ‘Himmelbett ’ blijven nog steeds voor een deel raadsels. Er blijven vele vragen. Hoe werd het kamp beschermd, was er luchtafweergeschut aanwezig, etc.

Wanneer en hoe de basis is verlaten is ook onbekend. Waarschijnlijk was er voldoende tijd om zich terug te trekken. Maar of de radars toen zijn ontmanteld of pas in een later stadium weten we niet. En waarom er munitie is verspreid in de omgeving blijft ook een vraag.

Met dank aan de website van Brandeville: Brandeville/histoire/