Een bijzondere ontmoeting in het noorden van de Meuse.

Marville, een sluimerend stadje in het Noorden van de Meuse met 650 inwoners, vlak tegen de Belgische grens. Een stad met een lange en indrukwekkende geschiedenis. En die geschiedenis ontvouwt zich op een bijzonder kerkhof.

De kerk en het kerkhof dateren uit de 12e eeuw en zijn al in 1905/1931 geklasseerd als historisch monument, maar de Romeinen kenden al een begraafplaats op deze heuvel.

We bezoeken deze plaats langs de paden van het verleden, het huis van de bewaker, het ossuarium, het monument van de Piëta, de Christus van het laatste oordeel, de St. Hilaire kerk, de sarcofaag van curé Huès, de Canadese graven, het leprahuis en talloze opmerkelijke grafstenen.

Neem de tijd om te genieten van de schoonheid van dit unieke kerkhof, waar de plantengroei al even buitensporig schijnt als de schikking van de grafstenen: opeens komt men in een buitentijdse wereld terecht.

Verrassende elementen van een lange geschiedenis. Het ossuarium met zijn 40.000 duizend schedels uit de 15e en 16e eeuw, in 1876 bijeengebracht door de begraafplaatsbeheerder Constant Motsch, op verzoek van de toemalige curé Frignet.

De grafkapel werd gebouwd door curé Huès, curé van Marville. Curé Huès werd in 1345 in een sarcofaag in deze kapel bijgezet. Oude grafstenen, zerken en stelles vanaf 1345. Door Curé Frignet in 1876 in de kerk ondergebracht. En fresco van Maria Magdalena in één van de nissen in de kerk gaat lanzaam verloren. Nog een paar elementen zijn zichtbaar maar het grote geheel vervalt en vervaagd.

De vele graven van de Canadese kinderen: Op het eerste gedeelte rechts, het nieuwe kerkhof, liggen langs de rand van het oude kerkhof de kindergraven van de in Marville gelegerde Canadezen luchtmacht. Een monument herinnert aan het verlies van de vele doodgeboren en jong gestorven Canadese kinderen. zie de Canadezen in Marville De sterfte was een gevolg van de luchtdrukproblemen in de vrachttoestellen van de luchtmacht. waarmee de echtgenoten van de in Frankrijk gelegerde militairen werden vervoerd.

Kijk verder op de website: St. Hilaire kerk en St. Hilaire kerkhof